ΠΟΙΑ ΓΥΜΝΙΑ ΑΠΟΤΥΠΩΘΗ ΣΤΗΝ ΙΡΙΔΑ ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙΕΙ ΟΠΗ ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ;

ΠΟΙΑ ΓΥΜΝΙΑ ΑΠΟΤΥΠΩΘΗ ΣΤΗΝ ΙΡΙΔΑ ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙΕΙ ΟΠΗ ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ;
Λεπτομέρεια από πίνακα του Ιωάννη

αγάπες παντοτινές

αγάπες παντοτινές

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2008

ΤΕΛΙΚΑ ΣΥΝΠΕΡΑΙΝΩ
ΟΤΙ Η ΑΘΩΟΤΗΤΑ
ΕΙΝΑΙ ΜΟΡΦΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ.
ΔΕΝ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ
ΠΩΣ
ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ
ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ
ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ.
Αναρτήθηκε από στις

4 σχόλια:

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Δεν νομίζω πως υπάρχει θεραπεία!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

4 Φεβρουαρίου 2008 στις 11:57 π.μ.
Surrealist είπε...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα, η αθωότητα νομίζω ότι είναι μη επίκτητο χαρακτηριστικό, σαν μη επίκτητη ασθένεια και άρα δύσκολα θεραπεύεται. Ευτυχώς που συχνά οι αθώοι έχουν εκ παραλλήλου την σωτήρια ερευνητική αντίληψη και δεν παραδίδονται στα δεινά άνευ όρων. Αθωότητα όμορφη έννοια και όμορφο να το βιώνεις, το συναίσθημα τις αθωότητας, μα και να σε κατηγορούν γι' αυτό συνένοχοί σου γίνονται στην αθωότητά σου...
Όλα καλά, τα λέμε καλή μου φίλη!

4 Φεβρουαρίου 2008 στις 12:20 μ.μ.
Ελένη Στασινού είπε...

Νίκο καλησπέρα. Μακάρι να μην θεραπεύεται! Αν και η υπόνοια μπορεί να σκάψει λαγούμια ύποπτα.
Εκείνο που με ενοχλεί είναι ακριβώς η διάθεση "των θεραπευτών" που δύνανται να χαρακτηρίζουν αβασάνιστα και αναίσχυντα τους πρώτους,ως "Αιθεροβάμμονες","ανυποψίαστους" "άσχετους" "εκτός" "τρελλαμένους" "ψυχάκιες" και άλλα που ίσως δεν γνωρίζω ότι κυκλοφορουν...
Το μόνο που μας μένει αν πέσουμε στο σπάνιο είδος των "Αθώων" ας μην τους βασανίσουμε αποκαλύπτοντας τους...
Καλό βράδυ.

5 Φεβρουαρίου 2008 στις 5:13 μ.μ.
Ελένη Στασινού είπε...

Stevi, μ΄αρέσει όταν βλέπω το "Όλα καλά" σου. Όπως μ' αρέσει που συμφωνείτε με τον Νίκο ότι η αθωότητα δεν γιατρεύεται...
Να μια ασθένεια που ευχόμαστε να μην έχει αντίδοτο....
Φιλιά

5 Φεβρουαρίου 2008 στις 5:19 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)