Παραθέτω ένα απόσπασμα από την 69η Χρυσηίδα Ρέμβης ως παραλλαγή οτπικής γωνίας στο ΑΝΕΦΙΚΤΟ "μπαίνουμε ο ένας στο κορμί του άλλου, γινόμαστε εσαεί για κλάσματα του δευτερολέπτου μια κραυγή, ένας σπασμός! Κι ύστερα, ώσπου να πεις κίμινο, πάλι μόνοι σε παράλληλους δρόμους..." (η συνέχεια στην ΟΘΟΝΗ, που λένε: http://www.afterzed.gr/kartasos/hrisiida69.html
Μαρία, οι λέξεις μας (εφόσον είναι τίμιες)είναι αντικατοπτρισμοί ψυχής. Κοιτάξου μέσα τους να δεις πόσο ζωντανή είσαι, που με τα περισσεύματα σου,αναζοωγονούνται κι άλλοι. Καλό βράδυ.
@flying libido with a ukulele Παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο "Γεύση από μέλι" της Κατρίν Κλεμάν. "Οι εραστές πρέπει να είναι σαν να ταξιδεύουν στην ίδια πιρόγα. Ο πιρογιέρης οδηγεί την πιρόγα στον κόσμο. Συνάμα εμποδίζει την συνεύρεση των εραστών. Σαν τον Ήλιο με τη Σελήνη, αυτός μόνο αποτρέπει την καταστροφή που θα προέκυπτε από την σύζευξη των δυο στοιχείων: Μια νύχτα χωρίς τέλος, μια μέρα χωρίς δειλινό...." Και κάπου αλλού τονίζει ότι το λάθος του Βάγκνερ ήταν να ενώσει τους εραστές του. Αυτό είχε σαν συνέπεια την καταστροφή του Τριστάνου και της Ιζόλδης.... Θέλω να πώ, ότι μ αρέσει στις γεύσεις των ερώτων που του χαρίζονται καθενός σε μια ζωή....να υπάρχουν και κάποιοι που δεν ευδοκίμησαν....Έτσι για να μας εμπνεόυν, αν μη τι άλλο νοσταλγία. Αν θέλεις ξαναστείλε μου τις σελίδες στο a mail διότι από αδεξιότητα τις...έχασα. Πίστεψέ το. Ευχαριστώ και καλό βράδυ
@ MIST Eγώ, ακόμα θα απορώ, πως γραφές που κάνουν ψυχές να τρέμουν,έχουν ακόμα χώρους για συγκινήσεις.... Αχ εσείς οι ποιητές...που λέει κι η φίλη η Ελένη η Κονδύλη... Σευχαριστώ Υ.Γ ταξίδεψα στη χώρα σου αλλά θα επιστρέψω με λιγότερες ..αποσκευές για να μείνω περισσότερο. καλό βράδυ.
δεν κατοικειται ομορφια μου ο ερωτας...τσιγγανος ειναι κι όλο φευγει... σκονη αναμνηση ζωγραφιζει στιγμων και μονο... στιγμιαιο αγγιγμα στιγμιαιο δακρυ στιγμης χαμογελο στιγμης αντιο... το γνωριζεις καλα αυτο καρδια μου
Αν αυτά τα γλυκόπικρα συναισθήματα Νίκο, που εισπράττουμε από δυό αράδες, σταθούν ικανά να γονιμοποιήσουν το σκοτάδι-χώμα "...που είναι αρκετό για να ταφώ" όπως πολύ παραστατικά γράφεις, τότε τίποτα δεν είναι χαμένο... Καλό βράδυ...
@ Εμπυρη γνωση Καλώς τη μου και μούλειψες... Όλοι ξέρουμε...αλλά κάνουμε πως όχι...γιατί θέλουμε να γελιόμαστε. Έτσι θα μπορούμε να στρέφουμε το μένος μας, όχι σε μας, αλλά σε άλλα η άλλους. Υστερα όμορφα δεν είναι; Έχουν κι οι ψευδαισθήσεις την αλήθεια τους, κι εμείς την ανάγκη τους για να νοιώθουμε ζωντανοί... Σε φιλώ γλυκά.
@ ILIAS Η μάννα μου μου είπε ότι βιαστηκα να βγώ, μετά βιαζόμουν να γίνω μεγάλη ώστε να μη μου λένε πηγαινε παίξε γιατί έχουμε να συζητήσουμε, μετά βιαζόμουν να γεράσω ώστε να μάθω όσα περισσότερα γινόταν, και τώρα άνυπομονώ Ηλια μου, να γνωρίσω αυτήν τη χώρα όπου ερωτας και ψυχή συμβιώνουν....
Υ.Γ Σημασία μάλλον έχει να θέτουμε κάποιον στόχο... Καλό σου βράδυ.
Δεν πήγα σε χώρες απαραβίαστες,
βουνοσειρές και δάση δεν διέσχισα,
από αρχαίο ναό άμμο δεν έβγαλα,
το όνομα μου δεν έδωσαν
σε ποτάμι κανένα
μήτε φυλές ισχυρές
υποταγμένες με υπάκουσαν.
Κι όμως με άγριο θρίαμβο
στη περήφανη μοναξιά μου
καταδικάζομαι
γιατί στο γαϊτανάκι προδοσιών, δεν πήρα μέρος.....
"Παράφραση από ποιήμα του Γκουμιλιώφ"
RAPHAELE BILLETDOUX, "Φυλάξου από την γλύκα των πραγμάτων" και "Οι νύχτες μου είναι πιό όμορφες απ' τις μέρες σας" για να μάθουμε πως το απλό γίνεται κόσμημα.
Το άσεμνο πουλί της Νύχτας του Χοσέ Δονοσο, για να θυμούμαστε τι θα πει Ποιώ Λόγο
Το Κορίτσι της Άμμου - για καλές Νύχτες
Η πιο μεγάλη ανάμνηση του Φρεντ ντ' Αγκουιαρ -και πάλι
H Κόχη της Ντροπης του Ismail Kadare - ξανά
ΓΙΑ ΣΙΝΕΦΙΛ:ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΡΟΦΟ
ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΟΦΙΛΟΥΣ:"ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΑ " ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΡΟΥΚ
του ΑΝΤΡΕ ΖΙΝΤ " ΚΟΡΥΝΤΟΝ " σε μετάφραση Γιάννη Θηβαίου κι από τις εκδόσεις "ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ"
ΤΟ ΓΚΑΖΟΝ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΆ του Γ. Μανιώτη.ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ.
"Η ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ" του ΓΚΑΣΤΟΝ ΜΠΑΣΕΛΑΡ
"ΑΟΡΑΤΑ ΤΟΠΙΑ" της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΤΣΙΡΗ από τις εκδοσεις Λιβανη
H MΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΣΙΩΠΗΤΙΚΏΝ του ΝΙΚΟΥ ΔΕΡΜΙΤΖΑΚΗ
16 σχόλια:
Μονάχα εγώ έκανα χρόνια αυτό το "λάθος" και τώρα δεν γνωρίζω αν ζω...
Να σαι καλα ..
Καλησπέρα
Παραθέτω ένα απόσπασμα από την 69η Χρυσηίδα Ρέμβης ως παραλλαγή οτπικής γωνίας στο ΑΝΕΦΙΚΤΟ "μπαίνουμε ο ένας στο κορμί του άλλου, γινόμαστε εσαεί για κλάσματα του δευτερολέπτου μια κραυγή, ένας σπασμός! Κι ύστερα, ώσπου να πεις κίμινο, πάλι μόνοι σε παράλληλους δρόμους..."
(η συνέχεια στην ΟΘΟΝΗ, που λένε: http://www.afterzed.gr/kartasos/hrisiida69.html
Μαρία, οι λέξεις μας (εφόσον είναι τίμιες)είναι αντικατοπτρισμοί ψυχής. Κοιτάξου μέσα τους να δεις πόσο ζωντανή είσαι, που με τα περισσεύματα σου,αναζοωγονούνται κι άλλοι.
Καλό βράδυ.
ολόκληρο σώμα... μέθη
και συγκαρτώ τον κλονισμό..
του θυμάμαι
απ' οσο μακριά
για το εντός κραυγής που ηχεί ακόμη...
Άπίστευτη η γραφή σας, με λίγες λέξεις ουσίας
Όλη η ψυχή!
Να είστε καλά!
Πανέμορφο..
Να εχετε μια πολύ ομορφη Κυριακη..
@flying libido with a ukulele
Παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο "Γεύση από μέλι" της Κατρίν Κλεμάν.
"Οι εραστές πρέπει να είναι σαν να ταξιδεύουν στην ίδια πιρόγα. Ο πιρογιέρης οδηγεί την πιρόγα στον κόσμο. Συνάμα εμποδίζει την συνεύρεση των εραστών. Σαν τον Ήλιο με τη Σελήνη, αυτός μόνο αποτρέπει την καταστροφή που θα προέκυπτε από την σύζευξη των δυο στοιχείων: Μια νύχτα χωρίς τέλος, μια μέρα χωρίς δειλινό...."
Και κάπου αλλού τονίζει ότι το λάθος του Βάγκνερ ήταν να ενώσει τους εραστές του. Αυτό είχε σαν συνέπεια την καταστροφή του Τριστάνου και της Ιζόλδης....
Θέλω να πώ, ότι μ αρέσει στις γεύσεις των ερώτων που του χαρίζονται καθενός σε μια ζωή....να υπάρχουν και κάποιοι που δεν ευδοκίμησαν....Έτσι για να μας εμπνεόυν, αν μη τι άλλο νοσταλγία.
Αν θέλεις ξαναστείλε μου τις σελίδες στο a mail διότι από αδεξιότητα τις...έχασα. Πίστεψέ το.
Ευχαριστώ και καλό βράδυ
@ Roadartist
Ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα καλά λόγια.
Αντεύχομαι
@ MIST
Eγώ, ακόμα θα απορώ, πως γραφές που κάνουν ψυχές να τρέμουν,έχουν ακόμα χώρους για συγκινήσεις....
Αχ εσείς οι ποιητές...που λέει κι η φίλη η Ελένη η Κονδύλη...
Σευχαριστώ
Υ.Γ
ταξίδεψα στη χώρα σου αλλά θα επιστρέψω με λιγότερες ..αποσκευές για να μείνω περισσότερο.
καλό βράδυ.
Απόσταση;
Επιθυμία;
μπερδεύονται δύο αντίθετα συναισθήματα μέσα μου, και αλλάζουν τα χρώματά τους... Ένα νέο συναίσθημα. Γλυκόπικρο.
Την καλημέρα μου!
δεν κατοικειται ομορφια μου ο ερωτας...τσιγγανος ειναι κι όλο φευγει...
σκονη αναμνηση ζωγραφιζει
στιγμων και μονο...
στιγμιαιο αγγιγμα στιγμιαιο δακρυ στιγμης χαμογελο
στιγμης αντιο...
το γνωριζεις καλα αυτο καρδια μου
ελενη μου...
φιλι ακουμπω
και σκεψη στελνω
φιλι...φιλι
Αν αυτά τα γλυκόπικρα συναισθήματα Νίκο, που εισπράττουμε από δυό αράδες, σταθούν ικανά να γονιμοποιήσουν το
σκοτάδι-χώμα "...που είναι αρκετό για να ταφώ" όπως πολύ παραστατικά γράφεις, τότε τίποτα δεν είναι χαμένο...
Καλό βράδυ...
@ Εμπυρη γνωση
Καλώς τη μου και μούλειψες...
Όλοι ξέρουμε...αλλά κάνουμε πως όχι...γιατί θέλουμε να γελιόμαστε. Έτσι θα μπορούμε να στρέφουμε το μένος μας, όχι σε μας, αλλά σε άλλα η άλλους. Υστερα όμορφα δεν είναι; Έχουν κι οι ψευδαισθήσεις την αλήθεια τους, κι εμείς την ανάγκη τους για να νοιώθουμε ζωντανοί...
Σε φιλώ γλυκά.
...οι ψυχές δεν μένουν ποτέ κλεισμένες...δίνονται ολότελα και πηγαίνουν μετά κάπου αλλού, κάπου που έρωτας και ψυχή είναι το ίδιο.
Καλή βδομάδα κ.Στασινού
Κι ότι απομείνει μετά τον χαλασμό,είναι η μαγιά σου.
Καλησπέρα Ελένη μου
Υποκλίνομαι στην αλήθεια του λόγου σου.
Φιλιά
@ ILIAS
Η μάννα μου μου είπε ότι βιαστηκα να βγώ, μετά βιαζόμουν να γίνω μεγάλη ώστε να μη μου λένε πηγαινε παίξε γιατί έχουμε να συζητήσουμε, μετά βιαζόμουν να γεράσω ώστε να μάθω όσα περισσότερα γινόταν, και τώρα άνυπομονώ Ηλια μου, να γνωρίσω αυτήν τη χώρα όπου ερωτας και ψυχή συμβιώνουν....
Υ.Γ Σημασία μάλλον έχει να θέτουμε κάποιον στόχο...
Καλό σου βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου