Είναι ένα τραίνο
που χαράζει τα όνειρά μου
δεξά-ζερβά χαράδρες φονικές
απ' όπου με καλούν φωνές
ανθρώπων που ποτέ δεν γνώρισα.
Τότε είναι που νοιώθω
σαν να έφυγα
στην μέση ενός ωραίου παιχνιδιού....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΠΟΙΑ ΓΥΜΝΙΑ ΑΠΟΤΥΠΩΘΗ ΣΤΗΝ ΙΡΙΔΑ ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙΕΙ ΟΠΗ ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ;
Λεπτομέρεια από πίνακα του Ιωάννη
αγάπες παντοτινές
ΔΥΟ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΕΚΛΙΜΕΝΑ - ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΕΓΓΙΤΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ - ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΑΝΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΙ -ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΕΡΕΙΠΙΑ.
Για μενα
- Ελένη Στασινού
- Δεν πήγα σε χώρες απαραβίαστες, βουνοσειρές και δάση δεν διέσχισα, από αρχαίο ναό άμμο δεν έβγαλα, το όνομα μου δεν έδωσαν σε ποτάμι κανένα μήτε φυλές ισχυρές υποταγμένες με υπάκουσαν. Κι όμως με άγριο θρίαμβο στη περήφανη μοναξιά μου καταδικάζομαι γιατί στο γαϊτανάκι προδοσιών, δεν πήρα μέρος..... "Παράφραση από ποιήμα του Γκουμιλιώφ"
.......ΣΤΟ CORTE MARTINONI
Τι....
...είδε...
.....το φεγγάρι....
....κι έλιωσε...
τα λογια είναι περιττά
4 σχόλια:
Δεν έχει σημασία
που δε θυμάμαι τι ορίζει πια
ο τόπος ανάμεσα στα όνειρα
που τρέχουν
ορθάνοιχτες χαράδρες
και στις γραμμές που σχηματίζουν το σταυρό
ούτε και για το τρένο
κάποιο όνομα
απ' όπου έμαθα
να κινδυνεύω
τα δύο βλέφαρα στους πρίνους
στ' αλήθεια
τόσο πολύ μιαν έκλειψη κυνηγώ
να μετρήσω μια στιγμή ακόμα
με τ' ανθρώπου κλάμα
καλησπέρα Ελένη
σ' ευχαριστώ...την αγάπη μου
Θα σχολιάσω με μια ερώτηση, αν και γνωρίζω πως αυτό είναι αγένεια... Μπορείς να κατέβεις από το τραίνο; Ή καθώς δεν σταματάει, υπάρχει φόβος να πέσεις στις χαράδρες; Που κατευθύνεται;...
Έχει μια δυνατή αλήθεια το ποίημά σου, που προβληματίζει, και ταράζει την ψυχή.
Την καληνύχτα μου! :))
@ katerina
Κατερίνα γιατί να θυμάσαι; έτσι κι αλλιώς γνωρίζεις πολύ καλά τον πυθμένα πραγματικού κι
εξω-πραγματικού να τον διϋλίζεις
με τέτοια υπομονή και δεξιοτεχνία
ώστε και μόνο με το αποτέλεσμα έχεις δώσει απαντήσεις στα αναπάντητα...
Σε φιλώ.
@ ανεμοσκορπίσματα
Νικο, αν τα όνειρά είναι η ζωή, και το τραίνο είναι το σώμα που μας ταξιδεύει, οδηγώντας μας στο επέκεινα, δικαιούσαι να παραπονεθείς, για τον χρόνο που δεν σου άρκεσε ώστε να γνωρίσεις όσους θα ήθελες. Δικαιούσαι να νοιώθεις φτωχός σε εμπειρίες και σε συναισθήματα, πιστεύοντας ότι έχασες από τον πλούτο αυτών που δεν συνάντησες ποτέ, η που περάσανε κοντά σου και δεν στράφηκες να τους κοιτάξεις.
Δικαιούσαι να φαντάζεσαι ότι έχασες...Αρκεί τούτο να μη γίνει βεβαιότητα. Γιατί τότε είναι που θα αδικήσουμε αυτούς που μας κάνανε την τιμή να είναι δίπλα μας αλλά και την ζωή την ίδια.
Και....Νίκο, κακό είναι η παρανόηση, το ανερμήνευτο -αν μπορεί να ερμηνευτεί- και το δήθεν. Γιαυτό σευχαριστώ που ρώτησες.
Καλημέρα όλη μέρα.
Δημοσίευση σχολίου