ΤΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Θροϊζω συμετοχή
στη χρυσή σου αν-Ισταμένη
άνεμος πρωτάρης
σε αρχαίο κυπαρίσσι
να ομιλεί
νέα γράμματα


Πάνω σε στάχτες
τώρα πια τραγουδισμένες
ισχνότατο σώμα
σου δωρίζω
αντίς για χαρακιά ουρανού
προς το γαλάζιο
πούχεις ανάγκη


Τα μάτια απ΄τον πύργο σου
θα ξεκρεμάσω
να ταξιδέψουν σε μιαν ευθεία
ειρηνική
ακλάδευτα επιτέλους
από σκληρά υλικά
σεισμούς
κατακρημνίσεις
κι ιλιγγιώδεις έρωτες.