Μια Άνοιξη διπρόσωπη
μας πλησιάζει
μέρες μας τάζει έκτακτες
με χρονοδείκτες σ' αναμονή
τη θέλησή μας σκόρπια
σε πάτους ποτηριών
κι εγκαύματα κορμιά
σε δροσερές σιωπές.....
Να την πιστέψουμε;
απλόκαρδη και συμπονετική;
Αυτή που κάτι ανέμους ξεσηκώνει
ζήτουλες που απαιτούν
στην πόρτα ερμηνεία....
τις πλέον ακατάλληλες στιγμές;
2 σχόλια:
να την πιστεψουμε αγαπημενη...
ισως αυτη την φορα να μη μας κλέψει οτι αγαπαμε...
ισως μας φερει κατι...
ισως ε;
αγαπη σου στελνω
..πιστεύουμε, προσπαθούμε κι ας είναι απατηλά..ίσως κατι "ανθίσει".
Δημοσίευση σχολίου