Και εφόσον η διολίσθηση
δεν δείχνει να αποτρέπεται
Ως έσχατοι ρομαντικοί
Ας επανακτήσουμε την δύναμη
των αισθήσεων
Ας ξεχρεώσουμε παλιές οφειλές
σήποντος Αστισμού
Ας καταδικάσουμε τον επαρχιώτικο
"Γιαπισμό"
Ας διαγράψουμε τις ηθικές εκπτώσεις
ως μέτρο φιλ-ανθρωπισμού
Ας μην κάνουμε χώρο για φόβους που αφορούν
την ζωούλα "μας"
Ας μη θεωρούμε τη σκέψη
όπλο επιβολής σαθρών απόψεων.
Ας θυμηθούμε την έννοια λίγων ξεχασμένων λέξεων
Όπως: Αλήθεια, δικαιοσύνη, σωφροσύνη, ταπεινότητα
Ευχαριστώ την STEVI που με τίμησε με το κάλεσμα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Διακρίνω, "Ελένη"
Ελένη Στασινού!
Είναι λες και σε ακούω να μιλάς όπως νιώθεις,όπως εκφράζεσαι και χαίρομαι που ότι καταθέτεις είναι η ποίηση, ποίηση αληθινή για αληθινά ιδανικά ανθρώπων!
Υ.Σ. Η παρέα είναι φιλική και ουσιαστική, ήταν ανάγκη και εικόνα μαγική, μια συγκέντρωση χαράς και ευωδίας σπινθηροβόλας καλλιτεχνίας, παρείστικη πανανθρώπινη και χωρίς αυτοσκοπούς. Πόσο όμορφο άνθρωποι να ανταμώνουν επιδή έχουν να πούνε πράγματα!! να τους ακούσουν εκείνοι που μπορούν να τους καταλάβουν. Όπως μια φίλη να τα πει με μία άλλη φίλη, τόσο απλά και ουσιαστικά, τόσο γεμάτα!
Σ΄ευχαριστώ καλό βράδυ... όλα καλά!
STEVI πάντα καλά είναι, αφού και το καλό και το κακό δυο όψεις μόνο είναι..κ.λ.π. κ.λ.π.
Πάντως χαίρομαι με τη χαρά σου, πράγματι είναι καλά, κάποτε καλύτερα, κάποτε λιγότερο καλά, κάποτε βρίσκεις και μια δικαιολογία και φεύγεις νωρίτερα απ΄ότι είχες υπολογίσει, άλλοτε ίσως(μου έχει συμβεί κι αυτό) μπεις, τους χαιρετίσεις και
ξαναβγείς, δεν έχει και πολλή σημασία ο χρόνος, το νήμα να μην σπάσει κι αν σπάσει χωρίς όδυρμούς ας σκεφτούμε τις πλήρεις στιγμές, αυτές που "δεν εξευτελίστηκαν σε συναναστροφών..."
Φιλιά
Έτσι. Εμένα αυτά μου είναι αρκετά. Θέλει αγώνα σκληρό το αυτονόητο. Καμιά φορά ξεχνάμε και πως το λένε. Έτσι το λένε. Φιλιά
Είναι πάντα όμορφο να γράφει κανείς απέριττα, και κάθε λέξη δύναμη δική της να έχει μέσα στην γραφή. Πάντα με γοητεύει, όπου τη συναντώ, όπως εδώ, η βιωματική αλήθεια που συνοψίζεται, σαν απόσταγμα, ποτό που και μόνο η μυρωδιά του ζάλη σου φέρνει...
:)) Την καλησπέρα μου!
..προσευχή και συνάμα, έναυσμα για περισσότερες θετικές σκέψεις στη ζωή μας.
Να είστε καλά κ.Στασινου.
Με ταπεινότητα θα προσθέσω και την απλότητα και μ’ όλες αυτές τις αξίες μαζί ίσως καταφέρουμε να πλησιάσουμε λίγο την αγάπη. Κατά πόσο όμως και για πόσο αντέχουμε να κάνουμε όλες αυτές τις αξίες κτήμα μας, αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας; εδώ νομίζω πως βρίσκεται η μεγαλύτερη δυσκολία, κυρίως στη διάρκεια.
Καλό σας απόγευμα!
Δημοσίευση σχολίου