Των αθανάτων ημερών
τελειώνουν τα μαθήματα
και των μακρόσυρτων νυχτών
τα άγρια σεμινάρια...
Γι αυτό σου λέω
τώρα
που στην κοιλιά μας
το μαχαίρι
έπαψε να διεκδικεί
...ας κοιτάζουμε επίμονα
στον κήπο
ελπίζοντας στις μεταμορφώσεις του.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Ας λοιτάξουμ επίμονα, έτσι πρέπει, έτσι είναι, οι μεταμορφώσεις μα ςφτάνουν σε ορίζοντα... Κάθε μεταμόρφωση, η εξέλιξη!
Υπέροχο το ποίημα σου, ο λόγος σου, Ελένη μου.
Φίλη, καλημέρα!! :} Καλημέρα!!
..οι "ξεραμένες" ελπίδες στον κήπο, τα μαραμένα άνθη..να πρασινίσουν, να "κυλήσει" η άνοιξη στα κλαδιά τους.
Καλησπέρα κ.Στασινού, να είστε καλά.
"μου αρέσει η σταγόνα απ` το ποτάμι
πώς αλλιώς να εκφραστώ
μα έφτασα σε σημαία φόβου
μήπως δε με καταλαβαίνουν οι άνθρωποι
και τότε πού θα την αποθέσω τόσο φορτίο αγάπη
τους κήπους
εργατικούς μέρα νύχτα
και δε γελιέμαι που φυτρώνουν στις αρθρώσεις του φρέσκα πρωινά
από ίδια χώματα μάτια και χέρια
προϋπαντητικά..."
Ελένη
Καλό σου βράδυ
Δημοσίευση σχολίου