Τι ακριβό έχει χαθεί
να ψάξεις;
Την κόμη του δάσους
η φλόγα την εχτένισε.
Κι ο χείμαρρος
οπού
τα όνειρά σου ένιβες
σε γκρίζες στάχτες πιά
τρέφει κροκάλες.
Όσο για την επιστροφή
δεν ξέρεις
πως Ιφιγένεια ορίσθης
για νάχουν άλλοι....Αλί...Αλί σου
άνεμον ούριο;
Λαμποκοπάς καλή μου
άγνοια
κι αν περισσότερο απ΄αγκαλιά
θάθελα κάτι
να ντύσω θάταν μουσική
τα γράμματα ενού θρήνου
που δεν θα πεις.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Αυτό το ποίημα πολύ μου μίλησε...
Με εκτίμηση,
vel...
Πάντα χαίρομαι σαν οι λέξεις....
μιλάνε. Θα πει τότε (θέλα να πιστεύω) ότι ακόμα και το ίδιο η παρεμφερές συναίσθημα έχουμε κοινό έστω για δευτερόλεπτα...
Κι είναι πολύ παρηγορητικό ετούτο.
Ευχαριστώ για την τιμή...
:)
Και μπορεί και να μην είναι για δευτερόλεπτα μόνο, δυστυχώς για μας ευτυχώς για την ποίηση. Ιφιγένεια για νά' χουν οι άλλοι ούριο άνεμο, εσύ από τον Όλυμπο θα βλέπεις πως θυσιάστηκες για ένα πουκάμισο αδειανό, το όνειρο ενός μάντη, και πως αυτό δεν εμπόδισε τη μοίρα του Οδυσσέα. Η αδικία είναι το μπούμεραγκ στη ζωή των αθρώπων κι αυτό είναι κάτι που καμιά θυσία δεν μπορεί να σταματήσει μόνο η συναίσθηση του τι πας να κάνεις αν την έχεις. Εσύ μπορείς με μουσική να ντύνεις ακόμα και το ανείπωτο. Άλλοι είναι αυτοί που δεν έχουν να ντύσουν τίποτα. Κι ας είχαν την εύνοια των Θεών και την τύχη.
Σημασία έχει να ζούμε με νόημα που δικαιώνει την υπαρξή μας. Φρόντισε την καμένη σου γη. Έρχονται φιντάνια.
Σου φιλώ τα χέρια.
:)
Και μπορεί και να μην είναι για δευτερόλεπτα μόνο, δυστυχώς για μας ευτυχώς για την ποίηση. Ιφιγένεια για νά' χουν οι άλλοι ούριο άνεμο, εσύ από τον Όλυμπο θα βλέπεις πως θυσιάστηκες για ένα πουκάμισο αδειανό, το όνειρο ενός μάντη, και πως αυτό δεν εμπόδισε τη μοίρα του Οδυσσέα. Η αδικία είναι το μπούμεραγκ στη ζωή των αθρώπων κι αυτό είναι κάτι που καμιά θυσία δεν μπορεί να σταματήσει μόνο η συναίσθηση του τι πας να κάνεις αν την έχεις. Εσύ μπορείς με μουσική να ντύνεις ακόμα και το ανείπωτο. Άλλοι είναι αυτοί που δεν έχουν να ντύσουν τίποτα. Κι ας είχαν την εύνοια των Θεών και την τύχη.
Σημασία έχει να ζούμε με νόημα που δικαιώνει την υπαρξή μας. Φρόντισε την καμένη σου γη. Έρχονται φιντάνια.
Σου φιλώ τα χέρια.
..κάποιοι "θυσία" γίνονται, για ν' "ανασαίνουν" οι υπόλοιποι.
Καλημέρα κ.Στασινού
Οι λέξεις ξεπροβάλουν και αγγίζουν ψυχές...
Οι ψυχές φουσκώνουν από ευχαρίστηση
όλα ρέουν σοφά,
αργοκυλούν σε βυθούς γαλήνης και ευχαρίστησης, από την ποίησή σου...
Να είσαι καλά, φίλη, την καλησπέρα μου!
Στέβη
Hλία μου δεν ξέρω τι από τα δύο να σου ευχηθώ...Βέβαια πιστεύω ότι κατά καιρούς, αλλάζουμε ρόλους, λες και μέσα από αυτή την εναλλαγή θύματος και θύτη, ολοκληρώνουμε την άποψη ζωής που πρέπει να αποκομίσουμε...έως τότε....
Σε χαιρετώ.
Δημοσίευση σχολίου