Οι μέρες φορτωμένες ήσαν
κι εμείς τρυγούσαμε
λες και η αχορτασιά
τη λίμα την κατοπινή μας θα κατεύναζε.
Τώρα οδοιπόροι γυμνοί
χωρίς ένα Σταυρό απάνω μας
να δείχνει δρόμους μαρτυρικούς
έτσι....για παρηγοριά.
Οι μέρες λέγανε όλα δικά μας
μα βράδυαζε και σώπαινε η Μαρία
Λέω
να επιχειρήσουμε
δριμεία επιστροφή
στους χώρους των νεανικών μας συρράξεων.
Γιατί οι παραλογισμοί
καλά μας συντηρούν
σε κενά απουσίας.
Κι άλλο που δεν θέλουν εκείνοι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου