"Η ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ" ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

Το 1857 στη Νέα Υόρκη, οι εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας, ντυμένες στα λευκά βγήκαν στους δρόμους απαιτώντας ίσα δικαιώματα με τους άντρες συναδέλφους τους. Η προσπάθειά τους πνίγηκε στο αίμα.
Άνοιξε όμως ο δρόμος για την διεκδίκηση δικαιωμάτων που θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα.
Κυρίες και κύριοι, αύριο 8 Μαρτίου θα γιορταστεί η Ημέρα της Γυναίκας.
Σήμερα όμως, εμείς σ αυτόν τον φιλόξενο χώρο, θα καλωσορίσουμε μια νέα γυναίκα. Την Πηνελόπη Εμμανουήλ με το πρώτο της πόνημα. Την «Ασυμβίβαστη»
Η Πηνελόπη με ξάφνιασε ευχάριστα σαν έμαθα ότι ανήκει στο είδος αυτό των ανθρώπων που το πάθος και τα πάθη τα διοχετεύει σε τέτοιους στόχους.
Διότι σας καθιστώ γνωστό, αν δεν το ξέρετε ήδη, πως το είδος των συγγραφέων είναι ένα πολύ ιδιόμορφο είδος.
Θα έλεγα πως ο Συγγραφέας είναι ένας απελπισμένος ισοβίτης.
Ένας ισοβίτης που θεωρεί σχεδόν καθήκον του να προβαίνει σε διαρκείς αποδράσεις.
Ο συγγραφέας γνωρίζει ότι θα προβαίνει σε διαρκείς αποδράσεις, επειδή όλες θα είναι αποτυχημένες.
Και θα αρκείται στις προσπάθειες που θα κάνει.
Οι προσπάθειες του για απόδραση, διαρκούνε όσο και η συγγραφή ενός βιβλίου. Μετά, ξαναρίχνεται στην φυλακή του, μέχρις ότου κάποιο άλλο σχέδιο απόδρασης μπει στο μυαλό του.
Κάποιος είπε πως αν οι συγγραφείς ήσαν ευτυχισμένα πλάσματα, δεν θα γίνονταν συγγραφείς. Κι εγώ λέω πως και όλες οι γυναίκες γνωρίζουν τις οδύνες ενός τοκετού, αλλά όλες επιθυμούν την τεκνοποιία. Θέλω να πω πως όλα τα συναισθήματα συνυπάρχουν.
Και οι συγγραφείς είναι και απόλυτα ευτυχισμένα και βαθιά δυστυχισμένα όντα.
Ιδιαίτερα οι γυναίκες συγγραφείς. Αυτές έχουν να παλέψουν και με άλλες δυσκολίες, που δεν θα αναφέρω αυτή τη στιγμή. Εξ άλλου η νέα μας συγγραφέας, από την στιγμή που αποφάσισε να μπει στο παιχνίδι αυτό, σημαίνει ότι είναι αποφασισμένη να παλέψει με όλες τις αντιξοότητες που πιθανόν να συναντήσει.
Αυτό εξ άλλου περνάει και στην νουβέλα της. Όπου με ματιά περιμετρική, μυαλό σε πλήρη τάξη και καθαρότητα σχεδόν δημοσιογραφική, περιγράφει ένα μεγάλο μέρος της ζωής μιας σύγχρονης κοπέλας. Έτσι θα την παρακολουθήσουμε να ηλικιώνεται μέσα από τα πρώτα καρδιοχτύπια, τις πρώτες απαιτήσεις του σώματος, τις πρώτες προδοσίες. Να μαζεύει τα ναυαγισμένα όνειρα και να συνεχίζει με πίστη.
Η Ηρωίδα της Πηνελόπης θα μπορούσε να είναι η κάθε μια από εμάς. Αλλά δεν είναι.
Εφόσον πολλές από εμάς δεν μπορέσαμε να καταφέρουμε όλα αυτά που επιτέλους, άγγισε η μαχήτρια αυτή. Η Ασυμβίβαστη.
Λένε πως στα γραπτά ο συγγραφέας, ανακατεύει πολλά βιωματικά του στοιχεία. Δεν γνωρίζω που αρχίζει ο μύθος και που η αλήθεια. Αλλά δεν έχει και σημασία.
Εφόσον η Ηρωίδα μπορεί να μπει με την ανάγνωση στην ζωή μας, είναι πραγματική. Είναι η Πηνελόπη, εγώ, εσείς, η καθεμία μας. Διότι έχουμε ανάγκη ανθρώπους που θέτουν στόχους και πολεμούν γι αυτούς. Πολλές φορές οι στόχοι δεν επιτυγχάνονται. Αλλά εκείνο που έχει σημασία είναι η διάθεσή μας να παλέψουμε, να αγωνιστούμε, για ότι μας αγγίζει τα συναισθήματα και υποδαυλίζει ερεθίσματα για την ανατροπή μιας υπάρχουσας κατάστασης. Αν φθάναμε στον προορισμό μας δίχως τα ζόρια του ταξιδιού, τίποτε δεν θα ήταν όμορφο, ελκυστικό και βιωματικό.
Αυτό κάνει η Πηνελόπη Εμμανουήλ στο έργο που σήμερα έχουμε την τιμή να παρουσιάζουμε. Χτυπιέται με τις λέξεις, χάνεται μέσα στα νέφη της έμπνευσης που άλλοτε επιφέρουν το χαμόγελο στα χείλη και άλλοτε τη θλίψη, που όμως… και στις δυο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία και μόνον αυτή.
Σε μια εποχή που όλα δείχνουν να κινδυνεύουν, ας είναι κάποιοι ήρωες η οι συγγραφείς τους, τα πρότυπα, πως όλα είναι δυνατά.
Κι αν αυτό φαντάζει ονειροπόλο και υπερβατικό, η αγαπητή μας συγγραφέας είναι απόψε εδώ για να αποδείξει πως το μεγαλύτερο όπλο στα χέρια ενός ανθρώπου που αγωνιά για έναν καλύτερο κόσμο, είναι η πένα του όταν τροφοδοτείται με αίμα αντί για μελάνι.
Ναι… οι συγγραφείς που ζουν και αναπνέουν μέσα από τις συλλαβές και τους συνειρμούς γράφουνε με το αίμα της ψυχής τους.
Κι αν αυτό φαίνεται μαρτύριο, στην πραγματικότητα είναι εθελούσια επιλογή ζωής.
Σ ευχαριστούμε Πηνελόπη γι αυτά που μας δίνεις με το βιβλίο σου