ΠΟΙΑ ΓΥΜΝΙΑ ΑΠΟΤΥΠΩΘΗ ΣΤΗΝ ΙΡΙΔΑ ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙΕΙ ΟΠΗ ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ;

ΠΟΙΑ ΓΥΜΝΙΑ ΑΠΟΤΥΠΩΘΗ ΣΤΗΝ ΙΡΙΔΑ ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙΕΙ ΟΠΗ ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ;
Λεπτομέρεια από πίνακα του Ιωάννη

αγάπες παντοτινές

αγάπες παντοτινές

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007

Ξέρω κάτι ανθρώπους...

Ξέρω κάτι ανθρώπους
που σπουδάζουν την προδοσία γελαστοί
Κι άλλους που την πανωλεθρία
των ερώτων μελετούν
σε ανατομικά τραπέζια.
Αυτούς που υπερβαίνουν
των αγαπημένων τους ορίζοντες
και φεγγοβολούν στο αίμα τους
τους σφιγμούς του κόσμου
Ξέρω λίγους που στον καθρέφτη τους
κοιτάζονται με τον θάνατο
χωρίς να νοσταγούν
μα κάθε μέρα σταυροδρόμια
χαράζουν καινούργια
για να ζουν το σάστισμα της επιλογής
Και κάποιους ποτάμια αφρισμένα
να μη γυρεύουν όχθες
την ορμή να κατευνάσουν....
Είναι θαρρώ αυτοί,
που δεν κουράζεται να περπατά μαζί τους
η Αιωνιότητα.

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2007

Να πολλαπλασιαζοταν έτσι εύκολα η ομορφιά....


ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΣ ΝΤΡΟΠΗ

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΉ ΜΑΣ ΝΤΡΟΠΗ

....και μαστορικά εκείνοι
μέσα μας κατοικήσαν
πολύβουο, πολυμήχανοι
αμέτρητοι
Κι εμείς να δραπετεύσουμε
εκτός μας
δεν επροκάμαμε
Παρά σε μια γωνιά ασφυκτική
ασφυκτιούμε
ομοιόματα ολόϊδια
των εαυτών μας..


ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ
ΣΥΓΓΕΝΈΨΑΜΕ
ΜΕ ΣΙΩΠΕΣ ΑΡΧΑΊΕΣ
ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΛΗΜΕΝΕΣ ΤΕΛΕΤΕΣ.

ΩΣΠΟΥ
ΦΛΟΓΟΒΟΛΗΣΕ ΤΟ ΑΙΜΑ
ΚΑΙ ΥΨΩΣΕ ΤΑ ΛΑΒΑΡΑ.

Τότε αναδύθηκα κι εγώ
από τα βαθύτερα ελη
και διεκδίκησα μερίδιο Φωτός.

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2007

Μου είχες πάρει σπορτέξ για να τρέχω....Θυμάσαι;

Οι μέρες φορτωμένες ήσαν
κι εμείς τρυγούσαμε
λες και η αχορτασιά
τη λίμα την κατοπινή μας θα κατεύναζε.


Τώρα οδοιπόροι γυμνοί
χωρίς ένα Σταυρό απάνω μας
να δείχνει δρόμους μαρτυρικούς
έτσι....για παρηγοριά.


Οι μέρες λέγανε όλα δικά μας
μα βράδυαζε και σώπαινε η Μαρία


Λέω
να επιχειρήσουμε
δριμεία επιστροφή
στους χώρους των νεανικών μας συρράξεων.
Γιατί οι παραλογισμοί
καλά μας συντηρούν
σε κενά απουσίας.
Κι άλλο που δεν θέλουν εκείνοι.