ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΔΕΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ

Από δω πάνω

Πόσο γραφικός δείχνει
ο ανυπόμονος να χαθεί
κόσμος μας!




Κάποτε, λέω κάποτε,
να ανακρίνουμε την ταραχή τους.
Ίσως ετεροχρονισμένα
ανακαλύψουν
πως εγκλημάτισαν
πιστεύοντας πως ο ουρανός
ήταν είδος "αρόσιμον"


ΤΕΛΕΙΏΝΕΙ Ο ΚΌΣΜΟΣ ΣΕ ΧΡΏΜΑ ΠΥΡΗΝΙΚΌ

Και πως να λουφάξεις
σε μιας συγνώμης τη γενναιοδωρία;

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ Ο ΕΡΩΤΙΚΟΣ

Ένα φεγγάρι εξαντλημένο

σβύνει στο λάκκωμα

του γοφού σου



Πως αλλιώς

παρά με σιγή

να διαλαλήσεις

τον έρωτα;



Τώρα

δυνάμωσα απ' τα φιλιά

για να κρυφτώ στις ερημιές

ένός μάταιου γέλιου.



Τη λεπτότητά σου

δεν μπορώ αδρά

να περιγράψω

Μόνο να την περι-ηγηθώ

με βλέμα

Αργώ-πλοον το ερωτικόν.



Εσύ ένας αστέρας

κενοφανής

πως και προσδίδεις

τόσην ορμή

από αρχαία

κοσμογονικήν έκρηξη;

Στους Αγαπημένους πέρα απ' αυτόν...

Ο θάνατος στην ήττα του
ήταν
βαθύτατα ωραίος
εως Ιερός
κι εμείς...
χλευαστικά ριζώματα
νειότης

Ο θάνατος στην ανοχή του
ήταν
βαθύτατα σκεπτικός
εως Ιερός
κι εμείς...
τοπία ξαφνιασμένα
κάτω από την επέμβαση
του ζωγράφου μας

Ο θάνατος στην νίκη του
είναι
βαθύτατα μονήρης
έως Ιερός
κι εμείς...
προσκυνητές στωϊκοί
του αναπότρεπτου.

Μηπως να πετούσαμε τα κυάλια, φίλε Μιχαήλ;

Βαθύτατη δοκιμασία
κι η σημερινή....
Σ'αυτήν την έξοχη εξοχή
όλα νάναι θαυμάσια
μεσ' την απλότητά τους
Με μόνη εξαίρεση
οικτρή
το ανθρώπινό μου το μυαλό
Που δεν τα βλέπει
-ενώ μπορεί-
αλλά τα σκέπτεται
-αν και δεν δύναται
να τα σκεφθει-