O φιλος μας ΑΠΑΝΤΑ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΖΩΗΣ

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΧΑΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: «Ο έρωτας είναι πόλεμος ενστίκτων»
Μαρία Προκοπίου
10-03-2010
Ο συγγραφέας Γρηγόρης Χαλιακόπουλος με το νέο του μυθιστόρημα «Αγαπώ τη δυσλεξία σου», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τον εκδοτικό οίκο Αιγέας, εικονογραφεί τα συναισθήματα, τις σκέψεις και δίνει απαντήσεις στα ερωτήματα του νου και της καρδιάς. Το βιβλίο μέσα σε ένα μήνα βρίσκεται στην 3η έκδοση και, λόγω της θεματολογίας του, έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον όχι μόνο των κλασικών αναγνωστών αλλά και όσων ενδιαφέρονται για το ζήτημα της δυσλεξίας στα σχολεία.
Τι κυριαρχεί στο έργο σας, το αίσθημα ή η γνώση;
Η ανάγκη για συνδιαλλαγή μυαλού και καρδιάς. Το βιβλίο στηρίζεται σε τρεις άξονες. Ο πρώτος είναι ο έρωτας, που αποτελεί συστατικό ζωής και όχι επιβίωσης. Ο δεύτερος, η ιστορία, μέσα από την οποία αντανακλώνται η αντίληψη και το βίωμα. Ο τρίτος, η δυσλεξία, που παραπέμπει στη διαφορετικότητα. Εικονογραφικά θα έλεγα πως αναζητώ τη φλόγα ενός κεριού στο σκοτάδι της επαυξανόμενης άγνοιάς μας.
Άγνοια ως προς τι;
Για τα πάντα. Επί παραδείγματι, οι περισσότεροι άνθρωποι λέμε «σ’ αγαπώ» επειδή το επιβάλλει η ερωτική μας σχέση. Κι όμως, η διαφορά είναι μεγάλη: Ο έρωτας είναι πόλεμος ενστίκτων, ενώ η αγάπη λυτρωτική προσφορά. Όσο για την ιστορία, πόσοι γνωρίζουμε εκεί που κατοικούμε ή εργαζόμαστε από πού προήλθε η ονομασία του δρόμου που καθημερινά διασχίζουμε;
Και η δυσλεξία τι σχέση έχει με όλα αυτά στο βιβλίο σας;
Το βασικότερο. Η πλειονότητα του κόσμου θεωρεί ότι κάθε διαφορετικότητα εγείρει καχυποψία. Είσαι αριστερόχειρας; Άρα αποτελείς γραφική εξαίρεση στον κανόνα των δεξιόχειρων. Έχεις δυσλεξία; Ε, τότε είσαι προβληματικός. Λάθος τραγικό. Η φύση έναν κανόνα έχει δίχως εξαίρεση: «Εφόσον γεννήθηκα, πρέπει να πεθάνω». Όλες οι άλλες εξαιρέσεις συναποτελούν τη γλυκιά διαφορετικότητα της ζωής. Και η δυσλεξία δεν είναι πάθηση αλλά μια αλλιώτικη επιθυμία εκμάθησης. Στο βιβλίο δυσλεκτικός είναι ο Άγγελος, ο ήρωάς μου.
Στα προηγούμενα έργα σας ήταν έντονο το αυτοβιογραφικό στοιχείο. Σ’ αυτό πόσο υπάρχει;
Όσοι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι δεν γράφουν αυτοβιογραφικά θεωρώ πως ψεύδονται. Απλώς φροντίζουν να καλύπτουν με το αμπαλάζ της μυθοπλασίας την ουσία και την πρόθεσή τους.
Υπήρξατε δυσλεκτικός;
Από τις πολλές μορφές δυσλεξίας που υπάρχουν είχα την αδυναμία τονισμού και μια μικρή διάσπαση προσοχής. Δεν μπορούσα να τονίσω ούτε μονοσύλλαβη λέξη. Με βοήθησε ένας δάσκαλός μου στο γυμνάσιο.
Ο Άγγελος του μυθιστορήματος από τραγικό πρόσωπο τελικά εξελίσσεται σε δημιουργικό δημοσιογράφο.
Έτσι ακριβώς. Ενώ πενθεί για δέκα χρόνια στην Αθήνα την Ελβίρα, τη μεγάλη του αγάπη, έρχεται η μέρα που την αναζητά στη Χίο, όπου ζει, γιατί θέλει να μάθει τους λόγους και τις αιτίες που τον εγκατέλειψε. Εκεί διασταυρώνεται με όλες τις σπουδαίες ιστορικές μορφές του νησιού· τον Κοραή, τον Σουρή, τον Αγγουλέ, τον Ψυχάρη, τον Συκουτρή και άλλους, που κοσμούν με τις προτομές τους την πλατεία της Χίου. Αρχίζει νοερά να συνομιλεί μαζί τους, ακούει τα παράπονά τους και διαπιστώνει ότι όλοι οι άνθρωποι, ακόμα και οι σπουδαίοι, ήταν βουτηγμένοι στη ματαιοδοξία και στο αίσθημα του ανικανοποίητου. Βιώνει, λοιπόν, μια πρωτόγνωρη κατάσταση και, αντί να επαναδιευθετήσει την ερωτική του μιζέρια, εμπλουτίζει το πνεύμα του με γνώση.
Πρόσφατα σας τίμησε η Βιβλιοθήκη «Αδαμάντιος Κοραής». Πώς νιώσατε μέσα στο χώρο που τον περιγράφετε σε αρκετές από τις σελίδες του βιβλίου σας;
Ξανάζησα το έργο απ’ την αρχή. Σαν να συνομιλούσα με τις ιστορικές μορφές όλων όσοι φιλοξενούνται εκεί μέσα. Άλλωστε και η αναφορά μου στη Βιβλιοθήκη όπως και στα μικρασιατικά παράλια είναι έντονη, αφού υπάρχει και η περιγραφή ενός άλλου έρωτα, της Τουρκάλας Αϊσέ και του Έλληνα Μανούσου, οι οποίοι βιώνουν τη στέρηση και την απαγόρευση μέσα από τη διαφορετικότητα της φυλής.
Το καταστάλαγμα για τον αναγνώστη ποιο είναι;
Ο έρωτας γεννά τη ζωή, η ιστορία την ερμηνεύει και η διαφορετικότητα την ομορφαίνει.