Και εφόσον η διολίσθηση
δεν δείχνει να αποτρέπεται
Ως έσχατοι ρομαντικοί
Ας επανακτήσουμε την δύναμη
των αισθήσεων
Ας ξεχρεώσουμε παλιές οφειλές
σήποντος Αστισμού
Ας καταδικάσουμε τον επαρχιώτικο
"Γιαπισμό"
Ας διαγράψουμε τις ηθικές εκπτώσεις
ως μέτρο φιλ-ανθρωπισμού
Ας μην κάνουμε χώρο για φόβους που αφορούν
την ζωούλα "μας"
Ας μη θεωρούμε τη σκέψη
όπλο επιβολής σαθρών απόψεων.
Ας θυμηθούμε την έννοια λίγων ξεχασμένων λέξεων
Όπως: Αλήθεια, δικαιοσύνη, σωφροσύνη, ταπεινότητα
Ευχαριστώ την STEVI που με τίμησε με το κάλεσμα.
Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2008
Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2008
ΜΟΡΦΕΑΣ
Των αθανάτων ημερών
τελειώνουν τα μαθήματα
και των μακρόσυρτων νυχτών
τα άγρια σεμινάρια...
Γι αυτό σου λέω
τώρα
που στην κοιλιά μας
το μαχαίρι
έπαψε να διεκδικεί
...ας κοιτάζουμε επίμονα
στον κήπο
ελπίζοντας στις μεταμορφώσεις του.
τελειώνουν τα μαθήματα
και των μακρόσυρτων νυχτών
τα άγρια σεμινάρια...
Γι αυτό σου λέω
τώρα
που στην κοιλιά μας
το μαχαίρι
έπαψε να διεκδικεί
...ας κοιτάζουμε επίμονα
στον κήπο
ελπίζοντας στις μεταμορφώσεις του.
Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2008
ΔΕΝ ΘΕΛΩ
Σε λάθη
νέψιμο διδακτικό να γίνω
Ως "φίλιον Δέος"
σε μάτια να νυχτώσω
Στην ελευθερία ουδενός
σηματοδότης
Ούτε ριπή φωτός
στην κραιπάλη
των που ορέγονται τα σκοτάδια τους
Σε τοίχο φυλακής
ως όνομα τυχαίο
να περιέχομαι
Κι αχρείαστη καμπύλη λόφου
σε τοπίο προσωπικό
Μόνο στο ηλιακωτό
του πιό καλού του ύπνου
σαν φτάνει
ηχώ απ΄την ανάσα του.....
νέψιμο διδακτικό να γίνω
Ως "φίλιον Δέος"
σε μάτια να νυχτώσω
Στην ελευθερία ουδενός
σηματοδότης
Ούτε ριπή φωτός
στην κραιπάλη
των που ορέγονται τα σκοτάδια τους
Σε τοίχο φυλακής
ως όνομα τυχαίο
να περιέχομαι
Κι αχρείαστη καμπύλη λόφου
σε τοπίο προσωπικό
Μόνο στο ηλιακωτό
του πιό καλού του ύπνου
σαν φτάνει
ηχώ απ΄την ανάσα του.....
Στον κάμπο με τους Νάρκισσους (2)
Ποιός είν΄αυτός
που δείχνει αναταραχή
εκεί οπού οι νοσταλγίες
λείπουν;
Άγγελος Συνοριακός
-ημίθεος τουτέστιν-
για το Επέκεινα
την πείνα έχει κορέσει....
Η μη δεν είναι εδώ
μονάχα
η πικρία
η ανεξάνλητη;
που δείχνει αναταραχή
εκεί οπού οι νοσταλγίες
λείπουν;
Άγγελος Συνοριακός
-ημίθεος τουτέστιν-
για το Επέκεινα
την πείνα έχει κορέσει....
Η μη δεν είναι εδώ
μονάχα
η πικρία
η ανεξάνλητη;
Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2008
Στον κάμπο με τους Νάρκισσους..(1)
Με όραση ελλειπτική
όλα μισά τα βλέπω
ένθεν και ένθεν
κι έτσι
μοιραία δυστυχής
σε διχασμό προσωπικό
αδιαφορώ
κι αν ελλιπώς επιστατώ
τις αχανείς εκτάσεις των συνόρων...
όλα μισά τα βλέπω
ένθεν και ένθεν
κι έτσι
μοιραία δυστυχής
σε διχασμό προσωπικό
αδιαφορώ
κι αν ελλιπώς επιστατώ
τις αχανείς εκτάσεις των συνόρων...
Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2008
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ-ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ
Τι ακριβό έχει χαθεί
να ψάξεις;
Την κόμη του δάσους
η φλόγα την εχτένισε.
Κι ο χείμαρρος
οπού
τα όνειρά σου ένιβες
σε γκρίζες στάχτες πιά
τρέφει κροκάλες.
Όσο για την επιστροφή
δεν ξέρεις
πως Ιφιγένεια ορίσθης
για νάχουν άλλοι....Αλί...Αλί σου
άνεμον ούριο;
Λαμποκοπάς καλή μου
άγνοια
κι αν περισσότερο απ΄αγκαλιά
θάθελα κάτι
να ντύσω θάταν μουσική
τα γράμματα ενού θρήνου
που δεν θα πεις.
να ψάξεις;
Την κόμη του δάσους
η φλόγα την εχτένισε.
Κι ο χείμαρρος
οπού
τα όνειρά σου ένιβες
σε γκρίζες στάχτες πιά
τρέφει κροκάλες.
Όσο για την επιστροφή
δεν ξέρεις
πως Ιφιγένεια ορίσθης
για νάχουν άλλοι....Αλί...Αλί σου
άνεμον ούριο;
Λαμποκοπάς καλή μου
άγνοια
κι αν περισσότερο απ΄αγκαλιά
θάθελα κάτι
να ντύσω θάταν μουσική
τα γράμματα ενού θρήνου
που δεν θα πεις.
Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2008
Ευχές....
Μια στάλα μέλι
απ' την πρώτη κυψέλη-
Το πρώτο στάχυ -
απ΄το χωράφι
σελήνης πάμφωτης
Ο ξενύχτης κοκκινολαίμης
που κλωσσάει νεοσσούς
Νάναι τα ξέφωτα
στα μαύρα δάση
του Χρόνου μας.
απ' την πρώτη κυψέλη-
Το πρώτο στάχυ -
απ΄το χωράφι
σελήνης πάμφωτης
Ο ξενύχτης κοκκινολαίμης
που κλωσσάει νεοσσούς
Νάναι τα ξέφωτα
στα μαύρα δάση
του Χρόνου μας.
Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2008
ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΕΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ.....
Η αγάπη μου κατοικεί
όπου η σήψη ευλογεί
πράσινους ποιητές
κι οι φλύκταινες εθελοντές ιαμάτων
γεννούν
Όπου η μέρα,
μνήμη αποτελεί
του Τίποτα
κι ενθυμούμενη το Σύμπαν με λησμονεί
Κι ό θάνατος όπου
την ερώτηση της ζωής
με την απάντησή του αξιώνει.
Η αγάπη μου κατοικεί,
όπου οι καρποί σήπονται
πριν τον σχηματισμό τους
Κι όπου οι λέξεις αυστηρές
την ευελιξία των νοημάτων εκτελούν..
Εκεί όπου οι στάχτες
την αγωνία σαν ξερόχορτο τυλίγουν
κι όπου το ανθρώπινο
στην οκνηρία του σπαταλιέται...
Η αγάπη μου κατοικεί
πέρα από το δωμάτιο σου
γεμάτο άστρα και πουλιά
φιλιά και όνειρα
Αγάπη μου.
όπου η σήψη ευλογεί
πράσινους ποιητές
κι οι φλύκταινες εθελοντές ιαμάτων
γεννούν
Όπου η μέρα,
μνήμη αποτελεί
του Τίποτα
κι ενθυμούμενη το Σύμπαν με λησμονεί
Κι ό θάνατος όπου
την ερώτηση της ζωής
με την απάντησή του αξιώνει.
Η αγάπη μου κατοικεί,
όπου οι καρποί σήπονται
πριν τον σχηματισμό τους
Κι όπου οι λέξεις αυστηρές
την ευελιξία των νοημάτων εκτελούν..
Εκεί όπου οι στάχτες
την αγωνία σαν ξερόχορτο τυλίγουν
κι όπου το ανθρώπινο
στην οκνηρία του σπαταλιέται...
Η αγάπη μου κατοικεί
πέρα από το δωμάτιο σου
γεμάτο άστρα και πουλιά
φιλιά και όνειρα
Αγάπη μου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)