ΠΟΙΑ ΓΥΜΝΙΑ ΑΠΟΤΥΠΩΘΗ ΣΤΗΝ ΙΡΙΔΑ ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙΕΙ ΟΠΗ ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ;

ΠΟΙΑ ΓΥΜΝΙΑ ΑΠΟΤΥΠΩΘΗ ΣΤΗΝ ΙΡΙΔΑ ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙΕΙ ΟΠΗ ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ;
Λεπτομέρεια από πίνακα του Ιωάννη

αγάπες παντοτινές

αγάπες παντοτινές

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008

Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ

Η γνωριμία με την Αναστασία, άρχισε πριν δέκα περίπου χρόνια.
Η σχέση αυτή δεν μπορούσε να προχωρήσει, γιατί φαντάσματα άλλα, αγάπες αδικαίωτες, φόβοι που περιμένανε το ξόρκι τους, εφιάλτες αγαπημένων που είχες πάρει στους ώμους, στερούσαν την πολυτέλεια να βυθιστείς στην σχέση αυτή καθώς την άξιζε. Έτσι βγήκαν, τραγούδησαν κι έκλαψαν, ταξίδεψαν και δικαιώθηκαν, βυθίστηκαν στην λάσπη τους ως που ναναδυθούν φρεσκογεννημένοι σαν "νιά μέρα" οι τρυφεροί ήρωες της "Αγίας Πόρνης"
οι δειλοί μου αγαπημένοι "Δήθεν" οι μαρτυρικές φιγούρες της "Οντισιόν".

Κι ύστερα ήρθαν οι θάνατοι. Απανωτοί, αδιάψευστοι, ανιστόρητοι. Να μη μπορείς στο μεγαλείο τους να αρθρώσεις .....ανάσα. Να θέλεις να διαφύγεις με τα μέσα που διαθέτεις και να μην είναι....διαθέσιμα. Γιατί το μυαλό σου και η καρδιά σου, οι όποιες ικανότητές και η φιλεργάτικότητά σου έχουν γίνει ένα ασαφές νέο τοπίο, πέρα από ορίζοντες, από δυνατότητες και προσδοκίες, έχουν γίνει μια νέα οπτική "αόρατη" που ναι μεν δεν την βλέπεις, γνωρίζεις όμως ότι υπάρχει.

Κι εκεί που ακροβατείς στο είμαι και δεν είμαι, στο όλα σοφά κι όλα λάθος, έρχονται οι αγαπημένοι έν γύρω, σαν σε κλοιό και ανασαίνουν δίπλα σου. Μαρία, Λευτέρης, Δήμητρα, Κώστας, Ειρήνη, Χρήστος, Δημήτρης, Νίκος, Γιάννης, Ιωάννης, Δούκισσα, Μαίρη, Κατερίνα. Και μια τόσο σύντομη, αλλά ζεστή κι ουσιαστική αγκαλιά από το ALEF. Και λες πάμε πάρα κάτω. Πλουσιότεροι. Γιατί τώρα δεν είμαι ένας. Με τόσο πλούτο θανάτων μέσα μας, είμαστε πλήθος συναισθημάτων και γνώσεων και ιδιοτήτων. Είμαστε το άθροισμα όλων των αγαπημένων, είμαστε δύναμη συμπυκνωμένη σαν ρομφαία πυρακτωμένη.

Και τότε κοιτάς τις εκκρεμότητες. Και λες: Η Αναστασία έδειξε υπομονή. Μπορεί να την μελέτησες κάποτε, άλλοτε να φλερτάρισες με πτυχές του χαρακτήρα της, να την πλησίασες για λίγο, όμως το βάρος το μεγάλο που της αξίζει τώρα -κι εσύ βαρύς και σοβαρός- θα της το δώσεις.
Κι αρχίζεις να αφήνεσαι στον νέο έρωτα. Που κρατάει τέσσαρα-πέντε χρόνια; Με την μεσολάβηση του αγαπημένου Λάμπρου, για ναρθουμε κοντά και το πρελούντιο, δέκα χρόνια; Δέκα χρόνια. Κι ύστερα το "ΤΥΠΩΘΗΤΩ" . Με μια λέξη, να δέχεσαι η ζωή της ΑΝΑΣΤΑΖΙΑ, να μοιραστεί, άρτος για γνώση, μεταμέλεια, άφεση, οίνος αθώωσης και μελλούμενης ευφορίας.

Λοιπόν καλώς την! Την νέα τη συγκίνηση!

6 σχόλια:

lakis είπε...

Ευπρόσδεκτες είναι όλες οι νέες συγκινήσεις. Μου άρεσε πολύ αυτό: Είμαστε το άθροισμα όλων των αγαπημένων...
Καλό απόγευμα

Μαρινα ..... είπε...

καλως την λοιπον, την νεα την συγκινηση....

ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ....

ΚΑΛΩΣ ΤΗΝ....



υπεροχα μεγαλα γραμματα....για να μπορω..
για να δυναμαι.....



ειιιιιιιιιιιι.....!!!!!!!!!1


αγαπη ε;;;;;;;;;;;
κα σκεψη παντα μεστη απο Εσενα

Φαίδρα Φις είπε...

θέλουμε και αντέχουμε να συγκινούμαστε ακόμη...

καλημέρα

Ελένη Στασινού είπε...

Λάκη, εσύ καθώς και οι περισσότεροι γνωρίζουμε πως θέλει τώρα στην πραγμάτωση τον δικό της χρόνο....Γιαυτό και θα με συγχωρέσεις για την καθυστέρηση...Σευχαριστώ πολύ για τη συμετοχή.
Καλό πρωϊνό.

Ελένη Στασινού είπε...

Μαρίνα! γλυκειά μου.
Πόσο σ'έχω πεθυμήσει. Το ξέρεις φαντάζομαι. Περιμένω πότε θα σε δώ και θα μάθω νέα σου. Σαγαπώ πολύ κι ας μην βλεπόμαστε, ακουγόμαστε, ανοιγόμαστε......
Σαν θα βρεθούμε από κει πούχαμε μείνει θα συνεχίσουμε.
Καλημέρα όλη μέρα.
Το αγόρι είναι καλά;

Ελένη Στασινού είπε...

Φαίδρα καλημέρα. Είναι τόσο παρηγορητικό αυτό που πιστεύεις. Ετσι τίποτα δεν είναι ακόμα χαμένο.
Νάσαι καλά.