Ο θάνατος στην ήττα του
ήταν
βαθύτατα ωραίος
εως Ιερός
κι εμείς...
χλευαστικά ριζώματα
νειότης
Ο θάνατος στην ανοχή του
ήταν
βαθύτατα σκεπτικός
εως Ιερός
κι εμείς...
τοπία ξαφνιασμένα
κάτω από την επέμβαση
του ζωγράφου μας
Ο θάνατος στην νίκη του
είναι
βαθύτατα μονήρης
έως Ιερός
κι εμείς...
προσκυνητές στωϊκοί
του αναπότρεπτου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Επιτέλους, ωραία φωτο.
Ωραία τα ποιητικά λόγια σου, μα γράψε μας λόγο πεζό, έτσι όπως σε ξέρουμε απ' τα βιβλία σου.
Φιλί, δροσερό απ' το Μαρμάρι...
Τα διεστραμμμμμένα γούστα σας...
Το φιλί το παίρνω κι ας
1)είναι λίγο
2)δεν είσαι η Φανύ Αρντάν
3)και μ΄έχει λιώσει η ζήλεια...για το Μαρμάρι λέω.
Που θα μας πάει όμως; Κάτι για χρόνου λέγεται και Μυκονο η Πάρο;
Η η γιαγιά θα μας δουλέψει μέχρι τελικής πτώσεως;
Απ΄την Αθήνα τώρα περιμένεις δροσερό φιλί;
Μην απο-τρελλαθούμε!
Επειδή βαριέμαι να κάνω εγγραφή σου γράφω ως ανώνυμος.
Εδώ εσύ που είσαι οικοδέσποινα ξηγιέσαι ανώνυμα γιατί όχι κι εγώ κι ας ξέρεις ποιος είμαι, αλοίμονο.
Κοιμήσου νωρίς απόψε μήπως και στ' όνειρο σου σ' επισκεφθεί αυτή η ρημάδα Αρντάν...
Χαχα...
Δημοσίευση σχολίου