Μαγιατικη...

Τούτο τον Μάη θά θελα

ανόητη και αβαρής

πασιφανής, πασιχαρής

και ασυνείδητη

ζωούλα μίας μέρας

απ΄την τροχιά να ξέφευγα

οπού αγκιστρωμένη

θητεύω στιβαρά

στις ίδιες εκδοχές.....

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΚΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ..

Ας αφεθούμε.

Τη συνοχή μας να συγκλονίσει


Έρωτας νέος


Χωρίς προσχήματα


Χωρίς αγγίγματα


Χωρίς ανάγκες


Αρκεί να ζωγραφίσει


για μια στιγμή ακόμα


στα μάτια μας.

στο κλουβί μου

Σε κλωβό ευτυχώ
με θέα ηλιοτροπίου
ρανίδα στερεώματος
βροχές "οικόσιτων" ιάσμων
κι ιδίως
των δυο ωραιοτάτων λιποτακτών
της Κνωσσού
στο δώμα για φοιτητές
απέναντί μου.

Άγγελο στείλε στερεωτή
γιατί η πίστη πλέον δεν παρηγορεί....
κι οι λέξεις γύμνια.

Κάτι ακριβό θρηνεί βαθειά μου
Σα δέηση
π' αποκοιμιέται
στον ίδιο της τον ήχο

ΑΠΟΡΙΑ;

Όταν
νύχτα-μέρα
παλιά περβόλια ολάνθιστα
στοιχειώνουν
τοίχους
ταβάνια
πατώματα
με τι ψυχή να εκπατριστώ
στου σύμπαντος το Άπλωμα;

ΕΥΧΗ

Ας ήταν μια μέρα
να φαρδύνη η καρδιά
Ελευθερία τόση
που να στομώσει η Άνοιξη
στο κόκκινο....

Η Αγκυρα

Πριν γίνεις στέναγμα
κι αχνάδα πρωϊνή
εκείνο το περίσσευμα
του υπογάστριου
που σούκλεψα
έγινε άγκυρα
γιαυτόν τον κόσμο.

ΟΠΤΙΚΕΣ

Δεν είμαι εγώ
που σούμαθα τον κόσμο
αντίθετα
στην άπνοια σ'εξόρισα
ενός κορμιού μονάχα
που θορυβούσε αλύτρωτο.
Κι εσύ;
"Μέγα σχολειό νυχτερινό
τα ρίγη του"
εθαύμαζες
σε κάθε αμπώτιδα.....