Από δω πάνω
Πόσο γραφικός δείχνει
ο ανυπόμονος να χαθεί
κόσμος μας!
Κάποτε, λέω κάποτε,
να ανακρίνουμε την ταραχή τους.
Ίσως ετεροχρονισμένα
ανακαλύψουν
πως εγκλημάτισαν
πιστεύοντας πως ο ουρανός
ήταν είδος "αρόσιμον"
ΤΕΛΕΙΏΝΕΙ Ο ΚΌΣΜΟΣ ΣΕ ΧΡΏΜΑ ΠΥΡΗΝΙΚΌ
Και πως να λουφάξεις
σε μιας συγνώμης τη γενναιοδωρία;
Πέμπτη 30 Αυγούστου 2007
Παρασκευή 10 Αυγούστου 2007
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ Ο ΕΡΩΤΙΚΟΣ
Ένα φεγγάρι εξαντλημένο
σβύνει στο λάκκωμα
του γοφού σου
Πως αλλιώς
παρά με σιγή
να διαλαλήσεις
τον έρωτα;
Τώρα
δυνάμωσα απ' τα φιλιά
για να κρυφτώ στις ερημιές
ένός μάταιου γέλιου.
Τη λεπτότητά σου
δεν μπορώ αδρά
να περιγράψω
Μόνο να την περι-ηγηθώ
με βλέμα
Αργώ-πλοον το ερωτικόν.
Εσύ ένας αστέρας
κενοφανής
πως και προσδίδεις
τόσην ορμή
από αρχαία
κοσμογονικήν έκρηξη;
σβύνει στο λάκκωμα
του γοφού σου
Πως αλλιώς
παρά με σιγή
να διαλαλήσεις
τον έρωτα;
Τώρα
δυνάμωσα απ' τα φιλιά
για να κρυφτώ στις ερημιές
ένός μάταιου γέλιου.
Τη λεπτότητά σου
δεν μπορώ αδρά
να περιγράψω
Μόνο να την περι-ηγηθώ
με βλέμα
Αργώ-πλοον το ερωτικόν.
Εσύ ένας αστέρας
κενοφανής
πως και προσδίδεις
τόσην ορμή
από αρχαία
κοσμογονικήν έκρηξη;
Τετάρτη 8 Αυγούστου 2007
Στους Αγαπημένους πέρα απ' αυτόν...
Ο θάνατος στην ήττα του
ήταν
βαθύτατα ωραίος
εως Ιερός
κι εμείς...
χλευαστικά ριζώματα
νειότης
Ο θάνατος στην ανοχή του
ήταν
βαθύτατα σκεπτικός
εως Ιερός
κι εμείς...
τοπία ξαφνιασμένα
κάτω από την επέμβαση
του ζωγράφου μας
Ο θάνατος στην νίκη του
είναι
βαθύτατα μονήρης
έως Ιερός
κι εμείς...
προσκυνητές στωϊκοί
του αναπότρεπτου.
ήταν
βαθύτατα ωραίος
εως Ιερός
κι εμείς...
χλευαστικά ριζώματα
νειότης
Ο θάνατος στην ανοχή του
ήταν
βαθύτατα σκεπτικός
εως Ιερός
κι εμείς...
τοπία ξαφνιασμένα
κάτω από την επέμβαση
του ζωγράφου μας
Ο θάνατος στην νίκη του
είναι
βαθύτατα μονήρης
έως Ιερός
κι εμείς...
προσκυνητές στωϊκοί
του αναπότρεπτου.
Κυριακή 5 Αυγούστου 2007
Μηπως να πετούσαμε τα κυάλια, φίλε Μιχαήλ;
Βαθύτατη δοκιμασία
κι η σημερινή....
Σ'αυτήν την έξοχη εξοχή
όλα νάναι θαυμάσια
μεσ' την απλότητά τους
Με μόνη εξαίρεση
οικτρή
το ανθρώπινό μου το μυαλό
Που δεν τα βλέπει
-ενώ μπορεί-
αλλά τα σκέπτεται
-αν και δεν δύναται
να τα σκεφθει-
κι η σημερινή....
Σ'αυτήν την έξοχη εξοχή
όλα νάναι θαυμάσια
μεσ' την απλότητά τους
Με μόνη εξαίρεση
οικτρή
το ανθρώπινό μου το μυαλό
Που δεν τα βλέπει
-ενώ μπορεί-
αλλά τα σκέπτεται
-αν και δεν δύναται
να τα σκεφθει-
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)